جالب توجه است که در اتفاقات مشابه در برخی کشورها که حتی عدم رسیدگی به مردم مصیبت زده کاملا عیان است هجمه تبلیغاتی از حد انتقادهای معمول فراتر نرفته و بهره برداری سیاسی و ضد امنیتی رخ نمی دهد.
یکی از آشناترین مثال هایی که در این مورد می توان به آن اشاره کرد حادثه طوفان کاترینا در برخی ایالت های جنوبی آمریکا بود که در آن تبعیض آشکار دولت بوش و ادامه این نگاه تبعیض آمیز در دولت اوباما کاملا بر جهانیان آشکار است.
با این که وقوع طوفان ها از جمله طوفان کاترینا امری قابل پیش بینی بوده و وسع مدیریت حوادث بعد از آن به هیچ وجه قابل مقایسه با ضیق مدیریت حادثه ای آنی همچون زلزله نمی باشد؛ با این وجود دستگاه های تبلیغاتی نه تنها هیاهویی در مورد وضعیت اسفناک و نگاه تبعیض آمیز دولت آمریکا به مردم نیواورلئان ندارند بلکه حقایق زندگی مصیبت بار سیاه پوستان این شهر را نیز از نظر خبری آن طور که شاید و باید پوشش نمی دهد.
یقینا برای جلوگیری از هر نوع سوء استفاده سیاسی از ضعف مدیریت حوادث غیر مترقبه نیاز است مسئولین کشور بیش از پیش در این مورد هشیار بوده و فرصت هرگونه سوء استفاده، تفرقه افکنی و شماتت علیه مدیریت کشور را از دستگاه تبلیغاتی دشمن بگیرند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به وضعیت تاسف برانگیز مردم نیواورلئان و عملکرد تبعیض آمیز دولت آمریکا در قبال مردم این شهر.
بی پناهی هزاران سیل زده آمریکایی و تبعیض دولت در رسیدگی به امور آنان
نیواورلئان و طوفان کاترینا
لوییزیانا یکی از فقیرترین ایالت های آمریکاست و نیواورلئان یکی از شهرهای پرجمعیت این ایالت است که نزدیک به هفتاد درصد ساکنان آن سیاه پوستان فقیر بوده و طبقه متوسط و بالاى شهر همگی سفید پوست هستند. «کاترینا» یکى از انواع طوفان هاى گردبادى است که شدید ترین نوع آن در سال ۱۹۷۰ در بنگلادش رخ داد که موجب مرگ حدود ۵۰۰ هزار نفر شد.
در سال 2005، این طوفان این بار با سرعتی معادل 250 کیلومتر در ساعت سواحل جنوب شرقی آمریکا و خلیج مکزیک را در هم کوبید و در ایالت های می سی سی پی، آلاباما و به خصوص لوییزیانا خسارات فراوانی به بار آورد؛ موجب مرگ ۱۶۰۰ نفر شده و حدود ۳۶۰ میلیارد دلار خسارت برجاى نهاد. ضعف مدیریت بحران و حوادث پس از طوفان به خصوص در شهر نیواورلئان که با گذشت 7 سال تا کنون نیز ادامه دارد دولت نومحافظه کار بوش پسر را هدف انتقادهای فراوان داخلی و خارجی قرار داد.
80 درصد شهر به زیر آب و گل و لای فرو رفته بود.
نیواورلئان پس از طوفان
«نیواورلئان» پس از طوفان شباهت زیادی به یك منطقه جنگ زده داشت سیل‌گیر شهر شکسته شده و 80 درصد شهر به زیر آب و گل و لای فرو رفته بود. اجساد باد كرده مردگان بر روی آب شناور بود. آن روزها «نیواورلئان» بیشتر به یك كشور جهان سومی ویران در آفریقا تشبیه می شد زیرا که اکثر سفید پوست های مرفه شهر را تخلیه کرده بودند و در نتیجه بیشتر قربانیان از سیاهان بودند. آوارگان بسیاری در این سو و آن سو پراکنده بودند که به سختی سر پناه امنی پیدا می کردند.
ساختمان های عظیم تبدیل به ویرانه شده و قتل، غارت، دزدی و تجاوز به وفور روی می داد. در حالی که مردم گرسنه برای دریافت کمک التماس می کردند، آدم کشان مسلح تلاش های پراکنده امدادی موجود را نیز با مشکل مواجه می ساختند. خسارات در حدی بی سابقه بود که فرماندار ایالت مى سى سى پى بزرگى تراژدى کاترینا را شبیه به بمباران اتمى هیروشیمای ژاپن در جنگ جهانی دوم می دانست.
نیواورلئان به یک شهر جنگ زده افریقایی شبیه تر بود تا یک شهر آمریکایی
افتضاح امداد رسانی
برای کمک و انتقال هزاران نفر آواره فقط چندین دستگاه اتوبوس و تعدادی خودروی بزرگ وجود داشت. درخواست 40 هزار نیرو برای کمک رسانی به دولت داده شد ولی تنها 21 هزار نفر اعزام شدند.
خبرگزاری ها پس از گذشت پنج روز از واقعه كاترینا، اولین اخبار از رسیدن آذوقه و كمك های دولتی به منطقه را مخابره کردند! شهردار «نیواورلئان» با انتقاد شدید از بی برنامگی دولت در امداد رسانی به آسیب دیدگان گفته بود: «عدم کمک دولت باعث شده است تا بسیاری از مردم از شدت فقر غذایی و نبود آب آشامیدنی سالم در خیابان ها بمیرند». بی سابقه بودن كندی امداد رسانی در حدی بود که رییس‌جمهور نومحافظه کار وقت، بوش پسر نیز با پررویی ذاتی خود به آن اعتراف کرد و در بازدید كوتاه زمینی و هوایی از منطقه و شهر فاجعه زده نیواورلئان گفت: «قول می‌دهم همه چیز درست شود». اما نه تنها در طول دولت بوش هیچ چیز از سوی این نظام تبعیض گر درست نشد بلکه دامنه ویرانی ها به دولت کنونی اوباما نیز ادامه یافت.
نیروهای ارتش به جای نجات مردم لوییزیانا مشغول کشتار مردم عراق بودند.
با بالا گرفتن حساسیت های بین المللی وزیر امور خارجه وقت که یک سیاه پوست
دورگه بود مجبور شد در مقابل انتقاد جهانی از عملکرد تبعیض آمیز نظام آمریکا در امداد
رسانی به سیاه پوستان ایالت های طوفان زده
واکنش نشان داده و بگوید
که
تبعیض نژادی و نژاد پرستی هیچ نقشی در کندی امدادرسانی پس از طوفان
نداشته است! این ادعا در حالی مطرح می شد که در ایالت مى‌سى‌سى‌پى ۹۸ درصد آوارها برداشته شده بود ولى در ایالت مجاور یعنى
لوئیزیانا بخش بزرگى از ویرانه ها همچنان دست نخورده بر جاى مانده بود و در مناطق
مربوط به سیاه پوستان اثر چندانى از بازسازى به چشم نمى‌خورد و طی سال اول
پس از طوفان بیش از ۵۰
هزار از بى‌خانما‌ن هاى نیواورلئان در اتومبیل‌هاى قابل سکونت زندگى کردند. این
بی خانمانی و عدم توجه دولت در سال های بعد هم ادامه یافت به طوری که اوباما در سال 2010 در مراسم پنجمین
سالگرد طوفان کاترینا اعتراف کرد که نیواورلئان هنوز بازسازی نشده است.
اوباما در مراسم پنجمین
سالگرد طوفان کاترینا اعتراف کرد که نیواورلئان هنوز بازسازی نشده است.
نیواورلئان و رسانه ها
در همان روزهای اول رسانه های داخلی آمریکا برای جلوگیری
از افتضاح رسانه ای در برابر رسانه های خارجی تلاش کردند خود ابتکار عمل در خبر
رسانی را به عهده بگیرند. شبكه سی.ان.ان، یک نظرسنجی انجام داد و طبق آن اعلام
کرد 78 درصد مردم آمریكا معتقدند بوش در كمك به بازماندگان كوتاهی كرده است.
با توجه به همزمانی طوفان با اشغال عراق، روزنامه های آمریکا نیواورلئان را با شهر جنگ زده و ویران بغداد مقایسه می کردند. تصاویر غارت مغازه ها و ساختمان ها و عربده کشی اراذل و اوباش که در نبود نیروی پلیس جرات اعلام حضور یافته بودند در همه دنیا پخش می شد و ضربه پذیری امنیت شهری آمریکا را نشان می داد. آنچه که در تلوزیون ها دیده می شد انبوه سیاهان نیواورلئانی بود که فریاد می زدند که بوش باید عراق را رها کند و به فکر کمک به آنها باشد. اما با گذشت زمان پرداختن به وضعیت مردم منطقه در رسانه ها کم رنگ تر شد که به نوعی تاثیر پذیری از نگاه دولت به مناطق طوفان زده تلقی گردید.
مردم گرفتار در سیل و طوفان
بوش، کنگره و نیواورلئان
سیل در نیواورلئان اتفاق بی سابقه ای نبود. در سال ۱۹۹۵ در
نتیجه سیلى که در نیواورلئان به وقوع پیوست ۶ تن کشته شدند. پس از آن بود که مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار از بودجه فدرال براى ایجاد
صندوقی برای مبارزه با حوادث طبیعى مثل طوفان در این منطقه اختصاص داده شد. در جنگ
عراق و برای جبران کمبود بودجه دولت بوش در وهله اول بسیاری از بودجه های مربوط به نواحی سیاه پوست نشین آمریکا را کم کرد. در نیواورلئان نیز این مبلغ به میزان ۴۰ میلیون دلار کاهش داده شد و در نتیجه زمینه وقوع حوادث سهمناک سال 2005 توسط بوش
برای نیواورلئان فراهم شده بود.
با توجه به کمبود امکانات امدادرسانی به سختی انجام می گرفت
كنگره آمریكا نیز در همان روزهای نخست پس از حادثه یک كمك ۱۰/۵ میلیارد دلاری را برای رسیدگی به وضع آسیب دیدگان جنوب این كشور تصویب کرد اما در عمل اتفاق خاصی نیافتاد و معلوم شد که این کار از قبیل تحرکات تبلیغی و رسانه ای برای کاستن از شدت انتقادهای داخلی و بین المللی بوده است. اعتراف اوباما در پنجمین سالگرد قربانیان طوفان مینی بر عدم بازسازی نبواورلئان دلیل محکمی بر این مدعاست.
بوش با رد انتقادها در مورد ضعف کمک رسانی گفته بود همه چیز را درست خواهد کرد.
پیش بینی و انتقاد از عدم توجه به آن
با وجود پیش بینی های انجام شده در مورد رسیدن طوفان به این شهر دولت آمریکا هیچگونه اقدامات پیشگیرانه درخوری در مورد به حداقل رساندن اثرات طوفان انجام نداد. تا جایی که در اثر نقص تدابیر ایمنی لازم برای مواجهه با طوفان انفجار بسیار مهیبی در یكی از انبارهای شیمیایی شهر رخ داد و به دنبال آن آسمان منطقه را دود سیاه و آتش فرا گرفت و در کمک رسانی های محلی جسته گریخته هوایی مشکلات فراوانی ایجاد کرد. در اثر عدم پیش بینی های امنیتی مخصوص برای بعد از طوفان، غارت گری و چپاول فروشگاه ها و خانه‌ها شروع شد. این شرایط موجب ایجاد ترس و اضطراب بسیار در مردم فقیر شهر شده و بر وحشت موجود که طبیعتا از عواقب طوفان وجود داشت؛ افزود.
عضو شوراى شهر نیواولئان: چرا مردم باید از گرسنگى و تشنگى می مردند؟
اولیور توماس عضو شوراى شهر نیواولئان در مورد عدم برنامه ریزی های قبلی برای مقابله با طوفان گفته بود: «بزرگترین علت ناامیدى ما این است که آنها آمادگی نجات دادن ما را نداشتند. سئوال اینجاست که چرا مردم باید غرق مى‌شدند و یا بر پشت بام‌ها از گرسنگى و تشنگى می مردند؟ گذشته از آمادگى براى مقابله با طوفان، آنها باید برای نجات مردم هم آماده می شدند».
کریستوفر کوپر و رابرت بلاک دو خبرنگار آمریکایى هستند که کتابی با عنوان ”فاجعه" در مورد کاترینا و نیواورلئان نوشته اند. در این کتاب آمده است که مشکلات در نتیجه اهمال در اطلاع رسانى رخ داد. کوپر و بلاک مسئولان نیواورلئان را متهم نمی کنند و معتقدند که مشکل از کم کاری های واشنگتن نشینان بوده است.
خبرنگاران: فاجعه در اثر کم کاری واشنگتن نشینان بود.
نیواورلئان، هم اکنون 2012
· نیو اورلئان دارای بالاترین نرخ زندانی در تمام دنیا است. تعداد زندانیان ایالت لوئیزیانا بسیار بیشتر از دیگر ایالت های آمریکاست. نرخ زندانی شدن در این ایالت 13 برایر چین و 20 برابر آلمان است. در نیواورلئان از هر 7 سیاه پوست یک نفر پشت میله های زندان بوده، در مرخصی از زندان است و یا با وثیقه آزاد شده است.
· بر اساس گزارش سال 2012 اتحادیه ملی مبارزه با بی خانمانی، در میان تمامی شهرهای آمریکا نیواورلئان مقام دوم را در بی خانمانی دارد. مقام دوم نابرابری های اقتصادی و درآمدی نیز در آمرکا مروبط به این شهر است.
· با وجود اهمیت داشتن رسانه های نوشتاری در سراسر آمریکا، نیواورلئان فقط سه روز در هفته دارای روزنامه است.
· بر اساس گزارش اف بی آی، میانگین جنایت های منجر به قتل در آمریکا 5 مورد به ازای هر صد هزار نفر است که این میانگین در لوئیزیانا بیش از دو برابر بوده و 12 قتل است. آمار کشتار در سال 2011 در نیواورلئان به ده برابر میانگین ملی رسیده و 50 قتل به ازای هر صدهزار نفر گزارش شده بود.
ویرانی و تبعیض و نا امیدی هنوز هم در شهر سیاه پوستان ادامه دارد.
· در آمارهای مربوط به جرم و جنایت، نیواورلئان از رکورد دارترین شهرهای اف بی آی محسوب می شود.
· 21 درصد از خانه های این شهر یا در اثر طوفان تخریب شده و یا خالی بوده و ساکنین آنها را ترک کرده اند که نزدیک به 36 هزار خانه می باشد. این رقم در سال 2011 نزدیک به 44 هزار خانه بوده است که در طی یک سال و زیر نظر دولتی مانند دولت آمریکا فقط 8 هزار خانه قابل سکونت شده است. در حالی که در شهرهای سفید پوست نشین طوفان زده مانند بالتیمور و کلولند (Cleveland) این آمار به ترتیب 14 و 19 درصد بوده است.
· در حالی که آمار کشوری فقر 15 درصد است؛ 27 درصد از مردم نیواورلئان در فقر شدید به سر می برند به طوری که این رقم در میان خانواده های سفید پوست 8 درصد و در میان سیاه پوستان به 30 درصد می رسد.
· 33 درصد از مادران نیو اورلئانی فاقد درآمد کافی هستند و با گذشت 5 سال از فاجعه کاترینا هنوز با بیماری های اضطرابی به وجود آمده در اثر این حادثه دست به گریبانند. دولت هیچ برنامه ای برای درمان و یا مشاوره روانی این گروه از زنان نداشته است.
· حمل نقل عمومی در نیوارلئان در مقایسه با پیش از طوفان به یک سوم کاهش یافته و در طی 5 سال جبران نشده است.
· 37 درصد از خانواده های نیواورلئانی در حدی فقیرند که بدون درآمد مختصر کنونی فاقد دارایی ها و امکانات لازم برای زنده ماندن به مدت سه ماه هستند.
· 65 درصد کودکان سیاه پوست نیواورلئانی در فقر زندگی می کنند که این رقم برای کودکان سفید پوست کمتر از یک درصد است.
· نیواورلئان
نسبت به سال 2000 حدود 124 هزار نفر از جمعیت خود را از دست داده است.
منابع و مآخذ:
http://thinkprogress.org/report/katrina-timeline/
http://topics.nytimes.com/top/reference/timestopics/subjects/h/hurricane_katrina/index.html
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2005/09/01/AR2005090102261.html
http://www.peoplesworld.org/today-in-labor-history-katrina-slams-new-orleans/
http://www.businessinsider.com/obama-disses-george-w-bush-hurricane-katrina-isaac-2012-9
http://patdollard.com/2012/09/obama-uses-new-orleans-trip-to-take-swipe-at-bush/
http://www.wsws.org/articles/2005/dec2005/newo-d14.shtml
http://www.propublica.org/nola/story/nopd-order-to-shoot-looters-hurricane-katrina/
http://urbanhabitat.org/node/501
http://monthlyreview.org/2006/07/01/hurricane-katrina-the-race-and-class-debate
http://www.articlemyriad.com/race-class-structural-inequality-post-katrina/
